جان گویا

جان گویا. [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) عقل . (یادداشت مؤلف ) :
هزاران بنده چون من جان گویا
بفکرت داده خشنودیش جویا.

(ویس و رامین ).