جاویدعمر
لغتنامه دهخدا
جاویدعمر. [ ع ُ ] (ص مرکب ) زنده ٔ ابدی . آنکه عمر ابدی دارد :
جاویدعمر باش که عمر از تو یافت ساز
معمار باغ ملک معمر نکوتر است .
رجوع به جاوید شود.
جاویدعمر باش که عمر از تو یافت ساز
معمار باغ ملک معمر نکوتر است .
خاقانی .
رجوع به جاوید شود.
