جای پرستش

جای پرستش . [ ی ِ پ َ رَ ت ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرستشگاه . معبد. محل عبادت و پرستش :
بیامد بجای پرستش بشب
بدادار دارنده بگشاد لب .

فردوسی .

سر هفته واگشت خسرو نوان
بجای پرستش نماندش توان .

فردوسی .

ز جای پرستش به آوردگاه
بشد برنهاد آن کیانی کلاه .