جبه فشان

جبه فشان . [ ج ُب ْ ب َ / ب ِ ف َ/ ف ِ ] (نف مرکب ) در شعر زیر کنایه از رقصنده ، سماع و وجد کننده ، دست افشان و دامن فشان است :
خرقه شکافان ذوق بی دف و نی در سماع
جبه فشانان شید تابع قانون دف .

خاقانی .