جحیش

جحیش .[ ج َ ] (ع اِ) کرانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شق . جانب . (از قطر المحیط). || ناحیه . (منتهی الارب ) (قطر المحیط). || (ص )تنها. الفرید الذی لایزحمه فی داره مزاحم . یقال : نزل فلان جحیشاً؛ اذا نزل حریداً فریداً. (از ذیل اقرب الموارد). حل فلان ٌ جحیشاً؛ اَی منفرداً. (قطر المحیط). || رجل جحیش المحل ؛ مرد دور و برکنار از مردم . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از قطر المحیط).