جداء

جداء. [ ج ُ ] (ع اِ) حاصل ضرب عدد در ذات آن ، مانند نه که جداء سه در سه است . (منتهی الارب ) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). حاصل ضرب عددی در عددی مانند چهار که حاصل ضرب عدد دو در دواست . (از اقرب الموارد). ابن بری آن را در لغات عرب ذکر میکند و بنظر من فارسی است . (یادداشت مؤلف ).