جرعه خوار
لغت‌نامه دهخدا
جرعه خوار. [ ج ُ ع َ / ع ِ / خوا / خا ] (نف مرکب ) جرعه خورنده . آنکه جرعه جرعه می نوشد :
قومی از کأس او مرا در خواب
جرعه خوار شراب دیدستند.
جرعه خوار ساغر فکر منند از تشنگی
ریزه چین سفره ٔ راز منند از ناشتا.
بر آن پیروزه تخت آن تاجداران
رها کردند می بر جرعه خواران .
مبادا کز آن شربت خوشگوار
نباشد چو من خاکیی جرعه خوار.
همه چون گیا جرعه خواران من
ز من سبزو تشنه بباران من .
قومی از کأس او مرا در خواب
جرعه خوار شراب دیدستند.
خاقانی .
جرعه خوار ساغر فکر منند از تشنگی
ریزه چین سفره ٔ راز منند از ناشتا.
خاقانی .
بر آن پیروزه تخت آن تاجداران
رها کردند می بر جرعه خواران .
نظامی .
مبادا کز آن شربت خوشگوار
نباشد چو من خاکیی جرعه خوار.
نظامی .
همه چون گیا جرعه خواران من
ز من سبزو تشنه بباران من .
نظامی .
