جرعه خوردن
لغتنامه دهخدا
جرعه خوردن . [ ج ُ ع َ / ع ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) یک شربت یا آشام از آب و شراب خوردن :
تبسم از لبش چون جرعه ای خورد
منادی زد که شیرینی دلم برد.
تبسم از لبش چون جرعه ای خورد
منادی زد که شیرینی دلم برد.
زلالی خوانساری (از ارمغان آصفی ).