جرفادقانی

جرفادقانی . [ ج ُ دَ / دِ ] (اِخ ) ناصح بن ظفربن سعد منشی مکنی به ابوالشرف صاحب ترجمه ٔ تاریخ عتبی معروف بتاریخ یمینی است وی از مشاهیر نویسندگان فارسی اواخر قرن ششم بشمار است . ملک الشعراء بهار در سبک شناسی آرد: جرفادقانی معاصر سلطان طغرل آخرین ملوک سلجوقی عراق بود. بعد از کشته شدن طغرل در سنه ٔ 590 هَ . ق . و اختلال حال عراق بسبب طغیان ممالیک سلجوقیه و آمدن سلطان تکش خوارزمشاه چند کرت به عراق و گرفتن و غارت همدان و بازگشتن وی در اواخر قرن ششم در حدود 592 هَ . ق . که جمال الدین الغ باربیگ آیبه دست اندر کار سلطنت عراق بود و با اتابک ازبک همدست و در نواحی بین عراق شوکتی بهم رسانیده ، منشی جرفادقانی را در خدمت وزیر ابوالقاسم علی بن حسن ، قربتی روی داد. به امر مشارالیه تاریخ عتبی معروف به یمینی را از عربی بپارسی ترجمه کرد، که هم بتاریخ یمینی نامیده میشود، و تاریخ ترجمه سنه 603 هَ . ق . است . این کتاب بطبع رسیده است و یکی از کتب بسیار فصیح و پرمایه ٔ زبان فارسی است که بسبک عصر خود تحریر یافته است و از حیث فصاحت و استحکام پایه و پرمایگی با اصل تازی برابری میکند. از حیث سبک تقلیدی از کلیله و دمنه و شیوه ٔ نصراﷲ منشی است با این تفاوت که گاه بگاه صنعت سجع در آن بکار رفته است . (از سبک شناسی ج 2 ص 386). و رجوع به از سعدی تا جامی و جربادقانی شود.