جزائری

جزائری . [ ج َءِ ] (اِخ ) سیدعبداﷲبن سیدنورالدین بن سیدنعمةاﷲبن عبداﷲبن محمد موسوی . وی نیز مانند پدر خود از اکابر علمای امامی در عصر خود بود و مسلک اخباری داشت و منکر طریقه ٔ اجتهاد بود. او در فقه و حدیث و علوم ادبی مهارتی بسزا داشت و از مشایخ اجازه ٔ روایتی سیدنصراﷲبود، و خود او از سیدامیرمحمد حسین خاتون آبادی روایت کرد. او راست : 1 - الاجازة الکبیرة. این رساله را در 1168 هَ . ق . برای چهار تن از علمای حویزه نوشته و در پایان شرح حال بیش ازشصت تن از علمای دینی را که خود ملاقات کرده آورده است . 2 - اجوبة مسائل السید علی النهاوندی . این کتاب در دو مجلد است یکی حاوی سی مسئله و دیگری شامل هفتاد مسئله از مسائل مشکل فقهی و اصولی و غیره است . 3 -الانوار الجلیة. 4 - تاریخ شوشتر. 5 - التذکرة فی تاریخ تستر (شوشتر) و این همان تاریخ شوشتر است . 6 - حاشیه ٔ استبصار. 7 - حاشیه ٔ امالی صدوق . 8 - حاشیه ٔ ریاض السالکین . 9 - حاشیه ٔ مدارک الاحکام . 10 - حاشیه بر مطول تفتازانی . 11 - حاشیه ٔ منهج المقال . 12 - الذخیرة الاحمدیة. 13 - حاشیه ٔ نقدالرجال . 14 - الذخیرة الباقیة. 15 - شرح مفاتیح ملامحسن . 16 - شرح نخبه ٔ فیض . وی بسال 1173 هَ . ق . درگذشت . (از ریحانة الادب ).