جزبه دارلغتنامه دهخداجزبه دار. [ ج َ زَ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) در تداول عامه ، آنکه دارای حالتی است که جلب ترس و احترام کند. (از یادداشت مؤلف ). رجوع به جزبه شود.
