جش

جش . [ ج َش ش / ج ُش ش ] (ع اِ) سنگلاخ . جایی که سنگهای خشن در آن باشد. (المنجد). || نجفه . رابیه . تل . پشته . برآمدگی زمین . کوه . (از اقرب الموارد). || پاره یی از شب . (منتهی الارب ).
|| جَش ﱡالدّابَّة؛ میانه ٔ ستور. (منتهی الارب ). || جَش ﱡالقَفْر؛ میانه ٔ بیابان . (تاج العروس ).