جعاویدلغتنامه دهخداجعاوید. [ ج َ ] (ع اِ) چیزی زردرنگ خشک و بسته به اندک نرمی و تری که از سوراخ پستان برآیدپیش از برآمدن فله . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).