جعبری

جعبری . [ ج َ ب َ ] (اِخ ) برهان الدین بن عمربن ابراهیم بن خلیل خلیلی جعبری از افاضل علمای عامه ٔ قرن هشتم هجری بشمار می آید که فقیه و قاری متقن و متفنن بوده و کنیه اش ابواسحاق و لقبش در بغداد تقی الدین و در دیگر جاها برهان الدین بوده و قرائتهای ده گانه را از بعضی فاضلان روزگار خود فراگرفت . در آغازدر دمشق ساکن بود و بعد به قدس خلیل رفت و چهل سال در آنجا اقامت کرد. تا در سال 732 هَ . ق . در حدود هفتادودوسالگی درگذشت . وی تألیفات سودمندی داشته که از آن جمله است : تدمیث التذکیر فی التأنیث و التذکیر. و دیوان شعر و جز آن . (ریحانة الادب ج 1 ص 407).