جعفر
لغت‌نامه دهخدا
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن حمدان موصلی مکنی به ابوالقاسم ، فقیهی نیکوتألیف و متفقه به مذهب شافعی و نیز ادیبی شاعر و ناقد شعر و کثیرالروایه بود و او را در فقه چند کتاب است . ابن الندیم در باب فقهاء گوید: از کتب ادبیه ٔ اوست : کتاب الباهر فی الاختیار من اشعار المحدثین ، کتاب الشعر و الشعراء، کتاب السرقات (این را تمام نکرده و اگر موفق به اتمام آن میگشت مردم از هر کتابی در این زمینه مستغنی میشدند)، کتاب محاسن اشعار المحدثین . (الفهرست ).
