جغه
لغت‌نامه دهخدا
جغه . [ ج ِغ ْ غ َ / غ ِ ] (اِ) زیوری است که از پر درنا یاکلنگ یا مرغ ماهیخوار سازند و بر کلاه نهند و بیشتر بهادران و دلیران بر سر گذارند. (شعوری ج 1 ص 324) جقه . جیقه . جیغه . رجوع به همین لغات شود. توسعاً به معنی تاج هم بکار میرود.
- بته جغه ؛ نقش سرو سرافکنده که نشانه ٔ ایران و ایرانیان است و بر روی فرشها و پارچه ها و خاتم کاریها و سایر زیورها و صنایع دستی ایران دیده میشود.
- جغه ٔ چوبی ؛ کبر شاهزادگان .
- جغه ٔ چوبی زدن ؛ لاف زدن شاهزاده ٔ فقیر و بی منزلت .
- بته جغه ؛ نقش سرو سرافکنده که نشانه ٔ ایران و ایرانیان است و بر روی فرشها و پارچه ها و خاتم کاریها و سایر زیورها و صنایع دستی ایران دیده میشود.
- جغه ٔ چوبی ؛ کبر شاهزادگان .
- جغه ٔ چوبی زدن ؛ لاف زدن شاهزاده ٔ فقیر و بی منزلت .
