جفاکش
لغت‌نامه دهخدا
جفاکش . [ ج َ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) تَرّ. (منتهی الارب ). محنت کش . سخت جان . سختی بین . (مجموعه ٔ مترادفات ص 222). جفاکشنده . جفابرنده . جفابردار. متحمل جفا. آن که جفا و بیداد را تحمل کند :
همه عالم آگهی شد که جفاکش توام
نیم از دل تو آگه که وفاگر منی .
وفا خواهی جفاکش باش حافظ
فان الربح و الخسران فی التجر.
رجوع به جفابردار شود.
همه عالم آگهی شد که جفاکش توام
نیم از دل تو آگه که وفاگر منی .
خاقانی .
وفا خواهی جفاکش باش حافظ
فان الربح و الخسران فی التجر.
حافظ.
رجوع به جفابردار شود.
