جفت ساز
لغت‌نامه دهخدا
جفت ساز. [ ج ُ ] (اِ مرکب )نوعی از فنون و هنرهای سازندگی . صفتی از صفات ذوی الاوتار است و آن سه نوع میباشد:جفت ساز، راست ساز و یک ونیم ساز. (برهان ) :
آسمان بر جفت ساز زهره این ره میزند.
دگر نسبتی را که دانست باز
درآورد نغمه به آن جفت ساز.
آنجا که جفت ساز سر خامه ات بود
لحنی بود تمام که نام نوا برند.
به تاب گیسوی چنگ و به جفت ساز رباب .
رجوع به ذوی الاوتار شود.
آسمان بر جفت ساز زهره این ره میزند.
مجیر بیلقانی .
دگر نسبتی را که دانست باز
درآورد نغمه به آن جفت ساز.
نظامی (اقبالنامه چ وحید ص 88).
آنجا که جفت ساز سر خامه ات بود
لحنی بود تمام که نام نوا برند.
کمال الدین اسماعیل .
به تاب گیسوی چنگ و به جفت ساز رباب .
روحی .
رجوع به ذوی الاوتار شود.
