جلل
لغت‌نامه دهخدا
جلل . [ ج َ ل َ ] (ع ص ، اِ) کاربزرگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) :
و لئن عفوت لاعفون جللا
و لئن سطوت ُ لموهن عظمی .
|| کار آسان و این کلمه از اضداد است . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) :
الا کل شی ٔ سواء جلل
|| بخاطر. برای . (منتهی الارب ): فعله من جللک ؛ کرد آنرا بخاطر تو. (منتهی الارب ).
و لئن عفوت لاعفون جللا
و لئن سطوت ُ لموهن عظمی .
؟ (از اقرب الموارد).
|| کار آسان و این کلمه از اضداد است . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) :
الا کل شی ٔ سواء جلل
امروءالقیس (از اقرب الموارد).
|| بخاطر. برای . (منتهی الارب ): فعله من جللک ؛ کرد آنرا بخاطر تو. (منتهی الارب ).
