جماجملغتنامه دهخداجماجم . [ ج َ ج ِ ] (ع اِ) ج ِ جُمجُمَة، بمعنی چوب قلبه که در آن آهن تعبیه کنند و چاه در شوره زار. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جمجمه شود. || مهتران و قبیله ها. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).