جمعاءلغتنامه دهخداجمعاء. [ ج َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث اجمع. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به اجمع شود. || ناقه ٔ کهن سال . || ستوری که هیچ نقصان در تن او نباشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
