جنتی خراسانی

جنتی خراسانی . [ ج َن ْ ن َ ی ِ خ ُ ] (اِخ ) از شاعران خراسان است ، اگرچه طبع خوب داشت ولی طالعی نیکو نداشت و بفقر و فاقه میگذرانید. این مطلع از اوست :
بمی خوردن چو ساقی ساغر می را دهن پوشد
چه شد کو را بسر پوش سواد چشم من پوشد.
(از مجالس النفایس ص 69 و 239) (از الذریعة جزء 1 از ج 9 ص 206).