جوبجو
لغت‌نامه دهخدا
جوبجو. [ ج َ /جُو ب ِ ج َ / جُو ] (ق مرکب ) جوجو. پاره پاره و ذره ذره . (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ) (برهان ) :
جوبجو جور دلستان برگیر
دل جوجوشده ز جان برگیر.
جوبجو راز دلش دانستی
که بیک نان جوین شد خرسند.
رجوع به جوجو شود.
جوبجو جور دلستان برگیر
دل جوجوشده ز جان برگیر.
خاقانی .
جوبجو راز دلش دانستی
که بیک نان جوین شد خرسند.
خاقانی .
رجوع به جوجو شود.
