جودت
لغت‌نامه دهخدا
جودت . [ ج َ / جُو دَ ] (از ع ، مص ) نیک بودن . خوب شدن . نیکو گشتن . || (اِمص ) نیکویی . خوبی . (فرهنگ فارسی معین ). نیکی . (غیاث اللغات ).
- جودت ذهن ؛ تیزهوشی . حدت ذهن .
- جودت رأی ؛ دها.
- جودت فکر ؛ خوش فکر بودن .
- جودت فهم ؛ صحت انتقال از ملزومات بسوی لوازم باشد چنانچه در اصطلاحات سید جرجانی است . (کشاف اصطلاحات الفنون ). زودیابی . خوش فهمی .
|| نیک دویدن اسب . تیزرفتاری اسب . (غیاث اللغات ). نیک رو شدن اسب . (المصادر زوزنی ). رجوع به جودة شود.
- جودت ذهن ؛ تیزهوشی . حدت ذهن .
- جودت رأی ؛ دها.
- جودت فکر ؛ خوش فکر بودن .
- جودت فهم ؛ صحت انتقال از ملزومات بسوی لوازم باشد چنانچه در اصطلاحات سید جرجانی است . (کشاف اصطلاحات الفنون ). زودیابی . خوش فهمی .
|| نیک دویدن اسب . تیزرفتاری اسب . (غیاث اللغات ). نیک رو شدن اسب . (المصادر زوزنی ). رجوع به جودة شود.
