جوزه
لغت‌نامه دهخدا
جوزه . [ زَ / زِ ] (اِ) جوجه . جوژه :
تا سحر هر شب چنانچون می طپم
جوزه ٔ زنده طپد بر بابزن .
رجوع به جوجه شود. || غوزه ؛ کشکله . جوزه ٔ پنبه بود که از او پنبه بیرون کنند. گوزه ٔ پنبه . (مهذب الاسماء) (اسدی ).
تا سحر هر شب چنانچون می طپم
جوزه ٔ زنده طپد بر بابزن .
آغاجی .
رجوع به جوجه شود. || غوزه ؛ کشکله . جوزه ٔ پنبه بود که از او پنبه بیرون کنند. گوزه ٔ پنبه . (مهذب الاسماء) (اسدی ).
