جوهرفروش
لغت‌نامه دهخدا
جوهرفروش . [ ج َ / جُو هََ ف ُ ] (نف مرکب ) فروشنده ٔ جوهر. جوهری . گوهرفروش :
چو در بسته باشد چه داند کسی
که جوهرفروش است یا پیله ور؟
|| کنایه از اولیاء و شاعران فصیح کلام . (آنندراج ) :
تو آوردی از لطف جوهر پدید
به جوهرفروشان تو دادی کلید.
چو در بسته باشد چه داند کسی
که جوهرفروش است یا پیله ور؟
سعدی .
|| کنایه از اولیاء و شاعران فصیح کلام . (آنندراج ) :
تو آوردی از لطف جوهر پدید
به جوهرفروشان تو دادی کلید.
نصامی .
