جگرخسته
لغت‌نامه دهخدا
جگرخسته . [ ج ِ گ َ خ َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) مجروح جگر. صاحب جگر سوزناک و دردناک :
نخستین جگر خسته ٔ اومنم
که پردرد از اویست جان و تنم .
همه شهر ایران کمربسته اند
ز خون سیاوش جگرخسته اند.
گشاد آن نگارجگرخسته راز
نهاده بدو گوش گردن فراز.
همه پیش کاوس شاه آمدند
جگرخسته و عذرخواه آمدند.
کُرد چون دید کان جگرخسته
شد ز بی دیده ٔ(گی ) نظربسته .
نخستین جگر خسته ٔ اومنم
که پردرد از اویست جان و تنم .
فردوسی .
همه شهر ایران کمربسته اند
ز خون سیاوش جگرخسته اند.
فردوسی .
گشاد آن نگارجگرخسته راز
نهاده بدو گوش گردن فراز.
فردوسی .
همه پیش کاوس شاه آمدند
جگرخسته و عذرخواه آمدند.
فردوسی .
کُرد چون دید کان جگرخسته
شد ز بی دیده ٔ(گی ) نظربسته .
نظامی .
