جیره خوار
لغتنامه دهخدا
جیره خوار. [ رَ / رِ خوا / خا ] (نف مرکب ) جیره خورنده . جیره خور. راتبه خور :
کنون از جیره خواران قدیمم
نمک پرورده ٔ ناز و نعیمم .
بر طبل آسمان زند از کهکشان دوان
در مطبخش زمانه به احضار جیره خوار.
کنون از جیره خواران قدیمم
نمک پرورده ٔ ناز و نعیمم .
تأثیر (از آنندراج ).
بر طبل آسمان زند از کهکشان دوان
در مطبخش زمانه به احضار جیره خوار.
شفیع اثر (از آنندراج ).