حارثان
لغت‌نامه دهخدا
حارثان . [ رِ ] (اِخ ) مراد حارث بن ظالم بن جذیمةبن یربوع بن غیظبن مرة و حارث بن عوف بن ابی حارثةبن مرةبن نشبةبن غیظبن مرة صاحب الحماله است و از قبیله ٔ باهله . منظور حارث بن قتیبة و حارث بن سهم بن عمروبن ثعلبةبن غنم بن قتیبة است . رجوع به تاج العروس و منتهی الارب شود.
