حارثة
لغتنامه دهخدا
حارثة. [ رِ ث َ ] (اِخ ) ابن ربیع انصاری . عبدان و ابوبکربن علی او را در زمره ٔ صحابه آرند و ابوموسی سخن آن دو را استدراک کند. عسقلانی گوید: ظاهراً این شخص همان حارثةبن سراقة آتی الذکر باشد. رجوع به کتاب الاصابة چ مصر سنه ٔ 1323 ج 1 ص 311 شود.
