حارثة

حارثة. [ رِ ث َ ] (اِخ ) ابن عبیدالکلبی . ابوحاتم سجستانی او را در زمره ٔ معمرین آرد، و گوید که هشام کلبی گفت : سلمةبن مغیث ، یکی از اولاد حارثة، مرا روایت کرد که گمان کنم حارثه پانصد سال (!) زندگی کرده است و از او این اشعار انشاد کرد:
الایالیتنی قضّیت عمری
و هل یجدی علی ّ الدهر لیتی
حنتنی حانیات الدهر حتی
بقیت رذیة فی قعر بیتی
تأذی بی الاقارب اذرأونی
بقیت و این منی الیوم موتی .
و ابن حجر او را در زمره ٔ کسانی که زمان پیغمبر(ص ) را درک کرده اند آورده است رجوع به کتاب الاصابة چ مصر سنه ٔ 1323 ج 2 ص 56 شود.