حارثة

حارثة. [ رِ ث َ ] (اِخ ) ابن عدی بن امیةبن الضبیب الجذامی الضبیبی . ابن ابی حاتم ، بروایت از پدر خود، و ابن ماکولا گویند که حارث را صحبت است . فرموده ٔ رسول (ص ): «اللهم بارک لحارثة فی طعامه » در حق این حارثه است پسر او از پدر روایت دارد و ابوبشر دولابی و ابن منده از این پسر روایت کنند. بخاری نیز از حارثه نام برد و ابوعمر او را مجهول شمارد. رجوع به کتاب الاصابة چ مصر سنه ٔ 1323 ج 1 ص 312 شود.