حارث
لغت‌نامه دهخدا
حارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن عمر هذلی صحابی و بقول واقدی تابعی و از عمروبن مسعود روایت دارد. واقدی و ابن حبان گویند وی بعهد پیغمبر (ص ) بدنیا آمده است و واقدی گوید وی در سنه ٔ 70 هَ . ق . وفات کرده است . رجوع به کتاب الاستیعاب چ حیدرآباد ج 1 ص 114 و کتاب الاصابة چ مصر سنه ٔ 1323 ج 2 ص 52 شود.
