حازمی

حازمی . [ زِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن ابراهیم بن حازم المؤذن البخاری الحازمی . یکی از مشایخ وثقات محدثین بخارا. وی ندیم وزیر ابوعلی بلعمی و صاحب سرّ او بود. حازمی ببغداد رفت و در آنجا از اسحاق بن احمدبن خلاد ازدی و عبداﷲبن محمدبن یعقوب حارثی بخاری و عبدالرحمن بن محمدبن جری بخاری و هیثم بن کلیب شاشی و محمدبن یوسف الاحلم و دیگران روایت دارد و ابوعبداﷲ فخار و قاضی ابوالقسم علی بن محسن تنوخی و محمدبن طلحة النعالی و جز آنان از وی روایت کرده اند. مولد او بسال 289 هَ . ق . ببخارا بوده است . الحاکم ابوعبداﷲ حافظ در تاریخ خودنام او آرد و گوید در بخارا از او خواستیم که ما راحدیث گوید نپذیرفت و سپس چون عازم حج گردید در رمضان سال 372 در نیشابور پیش ما آمد و حدیث گفت و در راه حج در سنه ٔ 373 هَ . ق .وفات کرد . رجوع بتاریخ بغداد ج 4 ص 387 و انساب سمعانی ورق 149 و 150 شود.