حافرة

حافرة. [ ف ِ رَ ] (ع اِ) مؤنث حافر. || اوّل هر چیزی ، یقال : التقوا فاقتلوا عند الحافرة؛ یعنی در اول دچار شدن . (منتهی الارب ). رجععلی حافرته ؛ بازگشت به همان راه که آمده بود. (منتهی الارب ). یقولون أَ اًنّا لمردودون فی الحافرة. (قرآن 10/79)؛ آیا ما ردشدگانیم در حالت اوّل ؟ (تفسیر ابوالفتوح چ 1 ج 5 ص 467). فی المثل : النقد عند الحافرة او عند الحافر؛ یعنی در اول کلمه . و اصله ان الخیل اکرم ما کانت عندهم و کانوا لایبیعونها نسئة یقول له الرجل للرجل ؛ ای لایزول حافره حتی یأخذ ثمنه و کانوا یقولونها عند السبق و الرّهان ؛ ای اوّل ما یقع حافرالفرس علی الحافر؛ ای المحفورة فقد وجب النقد. هذا اصله ثم کثر حتی استعمل فی کل اولیة. (منتهی الارب ).