حافلغتنامه دهخداحاف . [ حاف ف ] (ع ص ) نعت فاعلی از حف ّ. گرداگردآینده چیزی را، و منه قوله تعالی : و تری الملائکة حافین من حول العرش ... (قرآن 75/39). || سخت چشم زخم رساننده . || سویق حاف ّ؛ پست ِ لت ناکرده . (منتهی الارب ).
