حامدلغتنامه دهخداحامد. [ م ِ ] (اِخ ) ابن حکم بن حسن ، مکنی به ابوسهل بخاری . وی بسال 309 هَ . ق . در راه حج به بغداد درآمد، و در آنجا از محمدبن عصمة حدیث شنید و علی بن عمر سکری از وی روایت کند. (تاریخ بغداد ج 7 ص 170).
