حانوت
لغت‌نامه دهخدا
حانوت . (ع اِ) حانیة. حاناة. دکان می فروش . (منتهی الارب ). میخانه . خرابات . || دکان . (کشف اللغات ) (لطائف اللغات ) (دهار) (غیاث اللغات ) :
گفت بد موقوف این لت لوت من
آب حیوان برددر حانوت من .
که شبلی ز حانوت گندم فروش
به ده برد انبان گندم بدوش .
دکان الخمار. یؤنث و یذکر و الخمار نفسه . (اقرب الموارد). دکان شراب فروشی . مرد شراب فروش . || کربک . کلبه . (مهذب الاسماء). کربج . کربق . ج ، حوانیت . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). ج ، حوانی . و النسبة الیه حانی و حانوی . (اقرب الموارد).
گفت بد موقوف این لت لوت من
آب حیوان برددر حانوت من .
مولوی .
که شبلی ز حانوت گندم فروش
به ده برد انبان گندم بدوش .
سعدی (بوستان ).
دکان الخمار. یؤنث و یذکر و الخمار نفسه . (اقرب الموارد). دکان شراب فروشی . مرد شراب فروش . || کربک . کلبه . (مهذب الاسماء). کربج . کربق . ج ، حوانیت . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). ج ، حوانی . و النسبة الیه حانی و حانوی . (اقرب الموارد).
