حأحاءةلغتنامه دهخداحأحاءة. [ ح َءْ ح َ ءَ ] (ع مص ) حأحاء بالتیس ؛ تکه را به آب خواند. (اقرب الموارد). مصدر این کلمه را درلغت نامه ها نیاورده اند و قیاساً مصدر حأحاءة است .
