حبیش تفلیسی

حبیش تفلیسی . [ ح ُ ب َ ت َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن محمد التفلیسی . مکنی به ابی الفضل و ملقب به کمال الدین .شیخ ادیب . یکی از مشاهیر علوم و حکمت و هیئت و هندسه و نجوم و لغت ، صاحب تصانیف بسیار در علم طب و نجوم و لغت و جز آن . وی از قدماء حکما و قدوه ٔ مهندسان عصر خود و در معالجات صاحب رأی صائب بود. او راست : کتاب تقویم الادویة. کتاب تلخیص علل القرآن . کتاب بیان النجوم . قانون الأدب فی ضبط کلمات العرب ، به فارسی .و آن در مجلدی خطی متعلق به حاج محمد آقای نخجوانی که حاوی لغت نامه ٔ اسدی و همین قانون الادب بود موجود است و بعلاوه کتابی دیگر از حبیش در آنجا هست که قوافی را به ترتیب حروف تهجی جمع کرده بود. و او راست : کامل التعبیر، به فارسی و آن را برای قلج ارسلان رومی نوشته است و این کتاب را خضرنامی برای سلطان سلیمان عثمانی به ترکی ترجمه کرده است . و نیز او راست : جوامعالبیان در ترجمان قرآن در غریب قرآن بزبان فارسی و در مقدمه ٔ آن از ترجمان القرآن ابوجعفربن محمدبن خلیل زوزانی نقل کند. حبیش به سال 625 هَ . ق . وفات کرده است . و رجوع به حبش بن ابراهیم بن محمد تفلیسی شود.