حجت گوئیلغتنامه دهخداحجت گوئی . [ ح ُج ْ ج َ ] (حامص مرکب ) حجت آوردن . لجاج : و از حجت گوئی و بهانه جوئی او آگاه نه . (سندبادنامه ص 289).
