حرف صحابت

حرف صحابت . [ ح َ ف ِ ص َ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) شمس قیس گوید: واو و راء است که در اواخر بعضی اسامی معنی خداوندی چیزی دهد، چنانکه پیشه ور، هنرور، تاج ور، و بهمین معنی رنجور و مزدورو دستور یعنی خداوند رنج و مستحق مزد و خداوند دست و منصب ، و آنچه اجازت را دستوری خوانند از این است ، یعنی او را صاحب (ید) گردانیدن است بر آن کار. (المعجم فی معاییر اشعارالعجم ص 168). رجوع به «ور» شود.