حزابة
لغت‌نامه دهخدا
حزابة. [ ح ُ ب َ ] (اِخ ) ابن نعیم بن عمروبن مالک بن ضیب ضبابی . در سال تبوک اسلام آورد. یکی از نوادگانش از پدرانش از او روایت دارد که «لاخطة لاحد علی احد فی دارالعرب الا علی نخل ثابت او عین جاریة او بئر معمورة...» و حدیث دیگر نیز دارد. (الاصابه قسم 1 ج 2 ص 6) (قاموس الاعلام ترکی ).
