حز
لغتنامه دهخدا
حز. [ ح َ ز ز ](ع اِ) رخنه و بریدگی در چیزی . فُرجَه . ج ، حزوز. || نزد اطباء تفرق اتّصالی در وسط عضله بعرض . جدا ساختن پیوندیست که در وسط عضله میباشد از طریق پهنا. (بحر الجواهر). || رخنه ٔ کمان . (مهذب الاسماء). || وقت . هنگام . || زمین مغاک . || مرد زشت کلام . مرد درشت کلام .
