حسبة

حسبة. [ ح ِ ب َ ت َن ْ ل ِل ْ لاه ] (ع ق مرکب ) برای رضای خدا. کنایت از مجانی و بلاعوض است :
بقات باد که عدل تو حسبة ﷲ
بقمع جور ببرد اقتدار آتش و آب .

مسعودسعد.

حسبة ﷲ نظر کن یک زمان در کار من
تا رهم از منت احسان بهمان و فلان .

شمس الدین قواس .

صاحب دیوان ما گوئی نمیداند حساب
کاندر این طغرا نشان حسبة ﷲ نیست .

حافظ.

و رباطی آنجا به گچ و آجر بساخت حسبة ﷲ تعالی . (تاریخ قم ص 226). تا حسبة ﷲ و ابتغاء لمرضاته دفع کفار از مسلمانان بکنی (تاریخ قم ص 250).