حسدای

حسدای . [ ح َ ] (اِخ ) ابن اسحاق . یکی از مشاهیر علمای یهود اندلس در دوره ٔ ملوک امویست . وی طبیب الناصرلدین اﷲ حکم بن عبدالرحمان خلیفه ٔ اموی بود. و بواسطه ٔ قدر و اعتباری که نزد حَکَم خلیفه داشت عده ٔ بسیاری کتب عبری از بغداد جلب کرد و با آن کتب دین و آئین فراموش شده ٔ یهودیان اندلس را بدیشان بیاموخت . او اول کس است که در اندلس یهود را تعلیم شریعت و تاریخ کرد و اعیاد آنان را تعیین نمود و پیش از او یهود اندلس برای حساب سال و ابتداء تاریخ و اعیاد به علمای یهود بغداد مراجعه میکردند. ابن ابی اصیبعة گوید: معتن بصناعة الطب و خدم الحکم ابن عبدالرحمان الناصرلدین اﷲ و کان من احبارالیهود متقدماً فی علم شریعتهم ، و هو اول من فتح لاهل الاندلس منهم ، باب علمهم من الفقه و التاریخ و غیر ذلک و کانوا قبل یضطرون فی فقه دینهم و سنی تاریخهم و مواقیت اعبادهم الی یهود بغداد. فیستجلبون من عندهم عدة من السنین یتعرفون به مداخل تاریخهم و مبادی سنیهم . فلما اتصل حسدای بالحکم و نال عنده نهایة الحظوة توسل به الی استجلاب ماشاء من تألیف الیهود بالمشرق .فعلم حینئذ یهود الاندلس ماکانوا قبل یجهلونه و استغنوا عما کانوا یتجشمون الکلفة فیه . (عیون الانباء).