حسدای

حسدای . [ ح َ ](اِخ ) ابن یوسف بن حسدای مکنی به ابوالفضل . یکی از مشاهیر علما و اطبای عرب در اواسط قرن پنجم هجری اندلس . وی از یهود بود و به سرقسطة میزیست و خود را از اولاد موسی میپنداشت و با قاضی اندلسی معاصر بود و قاضی گوید که حسدای در 458 هَ . ق . جوانی بود و در طب وتاریخ طبیعی و هندسه و هیأت و موسیقی و سایر فنون مشار بالبنان و در ادبیات عرب و فصاحت و بلاغت فرید عصر خویش بود. (از قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به عیون الانباء ج 2 ص 41 و 50 و 51 و حلل السندسیة ج 2 ص 165 شود.