حسنیونلغتنامه دهخداحسنیون . [ ح َ س َ نی یو ] (اِخ )بطنی از بنی عُبید. و بنوالحسن بن ابی بکربن موهوب بن عبُید. (صبح الاعشی ج 1 ص 332). و رجوع به حسنیان شود.
