حسن شسته

حسن شسته . [ ح ُ ن ِ ش ُ ت َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حسن در غایت صفا و بها :
این حسن شسته ای که تو داری نداشت صبح
هر چند گرد چهره ٔ او آفتاب شست .

سالک یزدی (از آنندراج ).