حسن عدلی
لغتنامه دهخدا
حسن عدلی . [ ح َ س َ ن ِ ع َ ] (اِخ ) ابن علی اشتیبی ، متخلص به عدلی و ملقب به عون اﷲ علاءالدین . شیخ زاویه ٔ قوچه پاشا در استانبول بود و در 1026 هَ. ق . درگذشت . او راست : «آخر کار» در تصوف ، به ترکی .و دیوان شعر ترکی دارد. (هدیة العارفین ج 1 ص 292).